No mnie się bardzo podobają, podoba mi się ten specyficzny mroczny klimat który da się wyczuć w tych wierszach ; d czekam na więcej ; ).

Nie jestem gryzipiórkiem, ale napisałem kilka wierszy, były to takie rymowanki, które łatwo wpadały w ucho.
Niestety były bez duszy. Ja bym właśnie błaźnie napisał tutaj odwrotnie ; ) te wiersze mają duszę ; d tylko nie wpadają tak w ucho, jak te rymowane.
Dla przykładu taki znany wierszyk

Poszła Ola do przedszkola
zapomniała parasola,
a parasol był zepsuty,
połamane wszystkie druty!

Rozumiecie o co mi chodzi ?

Jestem bardzo miło zaskoczona , może nie muszą wam sie podobać jak wcześniejsze  ale macie kolejne wiersze ( ciągle pisze je na bieżąco zależy od weny i tematu jaki wpadnie)

Taniec Śmierci

Nie bój się, podejdź do Mnie, podaj mi dłoń.
Daj się ponieść , rozluźnij się , popatrz w moje oczy.
Co w nich widzisz?
Szaleństwo, nienawiść , żal i smutek.
Czemu szaleństwo?
Patrzysz na nich jak na wrogów , dlaczego ?
Bo są nimi.
Czemu nienawiść?
Każdy kto mnie nienawidzi ,zasługuje na to samo.
Czemu żal?
Nie pomogli mi , gdy pomocy potrzebowałem.
Czemu smutek ?
Bo tylko Ciebie Skarbie miałem.
A teraz chodź , złap mnie za dłoń. Spójrz na to.
Zatańczmy na zgliszczach spalonych miast,
Niech Żniwiarz obwieści nowinę :
Popatrzcie, spójrzcie ! On nie żyje!
Niech nasze kroki niosą się daleko hen daleko.
Spójrz pod nogi , na czym stawiasz swoje kroki ?
Kości poległych , wesoły ich trzask niesie się dalej niż nasz głos.
Wołajmy razem , razem z hienami i duchami.
Odtańczmy Taniec Śmierci razem, Ty Ja i oni.
Czas ich już nie goni , Śmierć zrobiła swoje.
Teraz nasza kolej.
Odtańczmy Taniec Śmierci na ich ciałach.
Niech odór śmierci napędza nasze umysły.
Widok nagich kości i krwi , otuli nasze zmysły.
Odtańczmy Taniec Śmierci , póki możemy.
Nikt nie wie kiedy Kostucha i nas będzie gonić.


Szczęście

I gdzie ono jest ?
W którym miejscu ostatnio je widziałaś?
Tam ?
Niestety , ono nie istnieje.
Zostało zastąpione czymś, co dotyka dzisiaj każdego.
I nie jest istotne , czy jesteś dzieckiem, dorosłym czy starcem.
Ono przestało istnieć.
Czemu płaczesz?
Nie płacz, nie masz nad czym płakać.
Nie pokazuj że nadal ślepo w nie wierzysz.
Wiesz doskonale, że im więcej szczęścia pragniesz.
Tym więcej bólu i żalu dostajesz.
Czemu płaczesz?
Naprawdę wierzyłaś że szczęście istnieje?
Dzisiaj każdy może Ci je odebrać, wystarczy mały gest.
Wystarczy jedno źle wypowiedziane słowo.
Co wtedy ?
Stajesz się zupełnie kimś innym.
Kim się pytasz?
Popatrz na Mnie.
Kogo we Mnie widzisz?
Wesołego człowieka , uśmiechającego się do wszystkich?
Kochanie , to tylko gra pozorów.
Naucz się robić dobrą minę do złej gry.
Ja nie jestem tym kim byłem kiedyś.
Dzisiaj jestem rozgoryczonym i wiecznie narzekającym facetem.
Wszystkich innych traktuje jak ścierwa , z góry zakładając że są gorsi.
Nie licząc się z ich zdaniem, najchętniej każdemu poderżnął bym gardło.
Na każdego patrzę dumnie, Siebie mając za pępek świata.
Słucham ich wszystkich , nienawidząc jednak z całego serca.
Dlaczego Dziecino się pytasz?
Skarbie, popatrz na ten świat,  popatrz na nich .
Jak Myślisz?
Co są wstanie Ci dać?
Szczęście ? Miłość ? Radość?
To co Ci teraz powiem , możesz nazywać jak chcesz.
Najbardziej raniące jest to , że nikt nie da Ci tego.
Wszystko czego możesz oczekiwać, to agresja i niechęć.
Naucz się  jednej zasady :
Szczęście jest tylko pozorem.
Wszyscy żyją bólem i nieszczęściem innych.
Cieszymy się widząc gdy ktoś cierpi.
Nic nie działa na Nas lepiej.
Niż możliwość patrzenia na cierpienie innych.
Kotku , to jest dzisiejsze pojęcie szczęścia.


Ból , Nienawiść , Radość

Uśmiechasz się do mnie, a jednak widzę w Twoich oczach ból.
Kotku , czemu?
Tak  pięknie wyglądasz, szczęśliwy a jednak prawie martwy.
Dlaczego pytasz?
Popatrz na mnie, popatrz mi prosto w oczy.
Co w nich widzisz?
Nienawiść pomieszana z bólem , z delikatną nutką radości.
Dlaczego widzisz Nienawiść?
Popatrz co trzymam w dłoni. To Twoje , a jednak już nie.
Dlaczego widzisz Ból?
Popatrz na mnie przez chwilę, ja się śmieje.
Dlaczego widzisz Radość?
Czuje się cudownie, widząc Twoje cierpienie.
Dlaczego Ci to zrobiłam Skarbie ?
Trzymam w dłoni Twoje serce , niegdyś bijące dla mnie.
A teraz?
Ciepła krew otulająca me zmysły, to takie słodkie czuć jej zapach.
Dlaczego?
Podobno kochałeś  tylko Mnie. Kilka dni temu zaprzeczyłeś temu sam.
W co wierze?
W to co widzę i mogę poczuć. Niestety , Ty nie dałeś mi wyboru.
Czemu to zrobiłam?
Popatrz na moje ręce, popatrz na Swoje w nich serce.
Dlaczego Cię nie dobiłam?
Spójrz , miażdżę je w dłoniach , krew tak pięknie naznacza nasze twarze.
Czemu chce Twego cierpienia?
Bo to takie cudowne, napawać się Twoim widokiem, jak konasz.
Czy to Zdrada?
Wiesz doskonale jak Cię kochałam. A jednak zaprzepaszczałeś to co było.
Żałujesz?
Za późno. Nie ma już między nami nic. Tylko gorycz i żal.
Przykro Ci ?
W zaświatach nie będzie Ci to potrzebne.
Mam Ci wybaczyć?
Kotku , nie bądź naiwny. To koniec.
Twój czas dobiegł już końca.
Ja zrobiłam tylko to , co do mnie należało.
Nauczyłeś mnie jednak czegoś, za co Ci dziękuje.
Prędzej wbije komuś nóż między oczy, aniżeli ponownie zaufam.
Tak Kochanie,  to dzięki Tobie stałam się Demonem.
Dlaczego?
Demon nie kocha, nie współczuje, nie marzy.
Bierze to co chce , nie patrząc na nic.
Odbiera życie , gdy tak chce.
Działa wręcz mechanicznie , dzięki temu jest tak niebezpieczny.
Nóż w moich dłoniach był tylko narzędziem.
Reszty dokonałeś Sam.
Kotku, życzę Ci by twą dusze rozerwały Piekielne Syreny.
Dumę zniszczyły upokarzające Piekielników Śpiewy.
Serce raz na zawsze obumarło w moich dłoniach.
Zgnij i przepadnij , to jedyne co mi zostaje po bezsennych nocach.

Mrok

Dookoła Mnie nie ma nic.
Jakbym wpadł do  głębokiej studni , bez możliwości wyjścia.
Oczy nie są wstanie czegokolwiek zobaczyć.
Otacza mnie jedynie gęsty mrok.
Nie widzę nawet czubka własnego nosa.
Obdarty z ciała,  dumy czy uczuć.
Znalazłem się tutaj , gdyż sam tego chciałem.
Dlaczego byłem takim kretynem ?
Wiem że czasu nie cofnę.
Wiedz jednak jedno Skarbie.
Żałuje tego co zrobiłem.
Niestety mogę tylko żałować.
Przejmujące zimno , na wskroś przenika całe moje ciało.
Cisza , tak głęboka że aż przeraża.
Nigdy się tak nie bałem.
Nigdy nie czułem takiego niepokoju i strachu.
Otchłań.
Mimo wszystko jest tu pięknie.
Błąkające się dusze, Śmierć czuwająca nad nimi.
Znalazłem się w innym świecie.
Całkiem sam, bez możliwości ucieczki.
Czy moja skrucha cokolwiek zmieni?
Ostatni widok za życia…
Dlaczego tak postąpiłem…
Widziałem Nienawiść w Twoich oczach.
Nie byłaś tą samą kobietą którą tyle znałem.
Byłaś gotowa mnie zabić, by stłumić swoje cierpienie.
Czemu nie zrobiłaś tego od razu?
Bawiłaś się mną jak szmacianą lalką.
Nie wystarczyło zgniecenie mojej dumy ?
Zdeptanie moich uczuć ?
Zmiażdżenie mojego własnego kamiennego serca?
Skarbie , mimo to i tak Cię kochałem.
Nie wiedziałem jednak co moje czyny wywołają.
Zupełnie jakbym kopnął mały kamyk , a zabiła mnie lawina wielkich głazów.
Mimo to i tak cierpię.
Patrząc w otchłań , powoli staje się szaleńcem.
Może i dobrze że jestem tutaj , nie z Tobą.
Co by było gdybym i ja oszalał?
Każda chwila bez Ciebie rani bardziej, niż wyrwanie mi serca.
Nie wrócę już , mimo że tak bym tego chciał.
Kiedyś się pojawię , w Twoich snach.
Kiedy to nastąpi?
Nie wiem tego i Ja.
Mam nadzieję że kiedyś mi  wybaczysz…


Pustka

Ile to czasu już minęło?
Tydzień , miesiąc , rok ?
Mimo wszystko nie chce tego.
Jestem sama , jak palec.
Rodzina
To nie to samo.
Dlaczego podły losie na to pozwoliłeś?
I gdzie byliście nędzni bogowie?
Gdzie byliście kiedy to wszystko miało miejsce?
To wasza wina, niby czuwacie  a jednak jesteście słabi.
Nie macie na nic wpływu.
Teraz mam pewność, po utracie mojego Szczęścia.
Dałam się zaślepić furii , dlaczego mnie nie powstrzymaliście…
I po co mi życie , skoro nie ma w nim najmniejszego sensu?
Wszystko co je wypełniało , dzisiaj nie żyje.
Straciłam wszystko , co napełniało moje serce radością.
Dzisiaj czuje pustkę.
To nieznośne i bolesne.
Nic  tego nie potrafi wypełnić, choć tak się staram.
Próbuję żyć z dnia na dzień.
Nie umiem , nie potrafię.
Czerpanie radości z małych rzeczy.
To niemożliwe.
Siedzę sama w pustym domu.
Wypełnia go tylko cisza.
I mój cichy płacz.
Wylewam łzy mimo że nie powinnam.
Kto mi powie że nie powinnam?
Jak inaczej mam rozładować co we mnie siedzi?
Nie potrafię inaczej.
Twarz zakryta rękoma, cieknąca łza po policzku.
Ból w klatce piersiowej i dudniące serce.
Czym jeszcze przypłacę mój błąd?
Czy to tak miało właśnie być ?
Pusty dom , a w nim Ja i tylko Ja.
Bez większej nadziei , bez sensu na istnienie , bez celu.
I co ja mam teraz zrobić?
Czekać na samozagładę?
Czy spróbować zmienić to co zakłamani bogowie szykują?
Jeżeli to możliwe
To w kim znajdę oparcie i pomoc ?
Rodzina
Dopiero po tragedii zaczyna mieć znaczenie.
Ale czy podołam?
Czy nie oszaleję ?
Czy moje Szczęście nadal gdzieś tam jest?
Kotku , jeżeli mnie słyszysz.
Wiedz że tęsknię .
Każda chwila samej boli , boli jak przecinanie skóry nożem.
Umysł dudni od natłoku myśli.
A ja nie potrafię zebrać ich wszystkich.
Ale czy to coś zmieni?
To ja Ci odebrałam życia dar.
Czy kiedy znów się spotkamy.
Wybaczysz mi ?


Nadzieja

Czy to ma sens ?
Stoję tu gdzie przed wieloma laty.
Ale nie widzę nic znajomego.
Nie jest wyczynem wrócić ze świata umarłych.
Jest nim odnalezienie się po tym czasie stagnacji.
Gdzie powinienem iść?
W którym kierunku ?
Rozglądam się wszędzie, widząc jedynie pustkę.
Drzewa dziwnie martwe.
Ptaki milczące.
Niebo ciemne i szare.
Co teraz?
Gdzie mnie nogi mają ponieść?
Co sumienie ma podpowiedzieć?
Czy jest Nadzieja?
Nadzieja na dawne spokojne życie?
Na czerpanie szczęścia z niewielkich czynności?
Bycie u boku kogoś , kto mnie nienawidzi?
Czy mam prawo śnić o tym każdej nocy?
Czy był sens tu wracać.
Jeżeli tak , to po co ?
Do kogo? Dla kogo?
Tyle o tym myślałem i nie wiem już Sam.
Stojąc tak zastanawiam się .
Czy był sens udręki by tu wrócić ?
Czy nie lepiej było zostać tam , gdzie nic mnie nie ograniczało?
Nie było obowiązków, trosk , ale i Ciebie.
Wszystko inne staje się nic nie warte.
Gdy tylko myślę o Tobie, serce szaleje.
Ale czy warto pamiętać ?
Pamiętasz co się tamtego dnia stało ?
Stałaś się Tą,  której się bałem.
Nie myślałem o niczym , tylko o tym by Ci umilać życie.
A co dostałem?
Zastanawiam się czy iść ku przeznaczeniu i zapomnieć o Tobie.
Czy może wrócić się i odzyskać stracony sens ?
Nadzieja jednak we mnie trwa do teraz.
Ciągle łudzę się że Cie odzyskam.
Mimo że straciłem , żałuje tego.
Po co w ogóle się rodziłem?
Mam obawy , że stanie się to samo co wtedy.
Zobaczymy się , ale co wtedy?
Moje serce nadal jest martwe.
Umysł zamglony.
Oczy puste i bez wyrazu.
Czy to tak właśnie miało być?
Właśnie tak mam teraz wyglądać?
Jak zbłądzona dusza , pozbawiona sił?
Czy to nie taki był Twój cel?
Nie wiem czy Ci zaufam.
Nie wiem czy Cię pokocham.
Nadzieja żyje we mnie dalej.
Ale jestem kimś innym niż kiedyś.
Dzięki Tobie Skarbie.
Twoje Szczęście , stało się Nieszczęściem.


Szansa


Widzimy się wzajemnie.
Co teraz?
Towarzyszy nam jedynie cisza.
Czy to tak miało wyglądać?
Ja , bez wyrazistego spojrzenia.
I Ty , z oczami pełnymi nadziei i smutku.
Co powinienem powiedzieć?
Co Ty powinnaś powiedzieć?
Tak chyba miało być.
Patrzymy na siebie ,ale bez większych emocji.
Takiego chciałaś mnie widzieć?
Widzisz mnie, czemu jednak milczysz?
Widzę po Tobie, jak bardzo chcesz mnie przytulić.
Czemu jednak tego nie robisz?
Sumienie Cię gryzie?
Czy może mój widok Cię odstręcza?
Co by to nie było.
I tak się cieszę.
Odważyłaś się do mnie przyjść, mimo że miałaś obawy.
Ja odważyłem się stanąć przed Tobą , mimo że się boje.
Czego się boję ?
Że będzie tak samo.
Jeden zły ruch i kolejny raz się oddalimy.
Ile razy  tak będzie?
Co mam powiedzieć byś wreszcie zrozumiała?
Dlaczego to co powiem, uznajesz za kłamstwa?
Tamta zdrada? To  też kłamstwo.
Niestety, nie uwierzyłaś mi.
Czego się spodziewałaś?
Że od razu będę chciał Cię przytulić ?
Skarbie, mimo to ja i tak Cie kocham.
Zrozum coś , co jest tak oczywiste.
Czekasz na ten jeden Mój ruch.
A ja czekam na Twój.
Długo będziemy tak na siebie tylko patrzeć?
Czy może zrobimy coś by obecny stan rzeczy zmienić?
Nie daj Mi czekać, pozwól wreszcie poczuć Twoje serce.
Nie łudź się że wszystko ja Sam zacznę.
Twój udział też musi być.
Tym razem jednak dajmy sobie szansę.
Ty  i Ja.
Jeszcze raz,
Od początku.
Na nowo , razem.
Zapomnijmy o tym co było.
Pomyślmy o Nas, o przyszłości.
Skarbie, chcesz tego?

jest tego dużo więcej ale wole rzucać wam salwami jak wszystko naraz

Błazenku one nie mają wpadać w ucho, a nieść  treść w nich zawartą

Macie jeszcze kilka bardziej "osobistych" kreacji , pisanych pod wpływem osób trzecich jakie mocno  nadszarpywały moją psyche (uwaga w kilku mogą pojawić sie wulgaryzmy , ale tylko na potrzeby wierszy)  :

Prawdziwe „Ja”


Jesteś tak wspaniałym Bytem.
Cenisz siebie nad innych.
Uważasz siebie za kogoś wartościowego.
Nie wierz w te kłamstwa.
Nikogo nie obchodzi Twoje zdanie.
Twoja osoba jest jedynie przeszkodą.
Sam jesteś niczym.
Choćbyś był najwspanialszym na Ziemi.
Choćbyś dawał ludziom nieśmiertelność.
Choćbyś dawał wiele dobrego nic nie biorąc.
Dla Nich jesteś niczym.
Nie ważne jak wiele chcesz osiągnąć.
Oni i tak będą na Ciebie patrzeć jak na wroga.
Twoja osobowość?
To nic.
Twoje wnętrze?
Nic nie warte.
Twoje zdanie?
Można Cię uciszyć , nikt nie chce Cię słuchać.
Twoje przekonania?
Kogo to obchodzi, każdy jest doskonały.
Twoje czyny?
Kogo obchodzą czyny małego człowieczka.
Twoje marzenia?
Można je zdeptać, nic nie znaczą.
Twoje pragnienia?
My pragniemy jedynie Twojego nieszczęścia.
I co teraz?
Nadal uważasz się za kogoś wartościowego?
Ciągle masz swoje małe marzenia?
Że możesz coś osiągnąć?
Dzisiejszy świat to dżungla.
Miejsce pierwotnego zła , pierwotnych rządz.
Nikt nie dba o nikogo.
Wszyscy marzą by inni zginęli.
Marzysz o tym w głębi duszy?
Ukrywasz się przed tą sztucznością?
Przywdziewasz maskę pozorów ,
Tylko po to by zamaskować swoją naturę?
Dlaczego?
Inni tego nie zrozumieją.
Po co Ci inni?
Ignoruj ich.
Zhańb ich.
Zatruj ich.
Zabij ich.
Przeklnij ich.
Jaki jesteś naprawdę?
Zły?
Wieczny pesymista?
Nienawidzący wszystkich dookoła?
Uśmiechasz się do każdego,
Nienawidząc w głębi serca?
Nienawidzisz wszystkich tak samo,
Mimo że próbują być dla Ciebie mili ?
A co z tymi miłymi ?
Kochasz ich czy nienawidzisz?
Ah , chcesz ich śmierci…
Dobrze.
Tylko to da Ci siłę by przeżyć.
Bądź jak bestia.
Nie miej uczuć.
Miej swoje zasady.
Nie muszą się zgadzać z innymi zasadami.
To Twoje życie.
Ty nim kierujesz.
Ty masz na nie wpływ.
Nikt nie ma na nie wpływu.
Nie pozwól im tego zmieniać.
Chcą Ci zaszkodzić?
Zabij ich.
Wyrwij serce.
Przebij gardło na wylot.
Wykrzycz z głębi serca:
„Jestem sobą!
Pierdolcie się wszyscy,
Którzy tego nie pojmują!
Pierdolcie się!”


Zmiany


Jestem sobą a jednak inna.
Ciężko być mi sobą wśród nich.
Z jednej strony dumna.
Nieugieta.
Nie znosząca porażek.
Nienawidząca pychy i chciwości.
Agresywna.
Mściwa.
Słuchająca każdego.
Niczym kat.
Ale nawet Ja jestem człowiekiem.
Ile razy musiałam się zmieniać?
Po co ?
By przypasować się do tych , którzy mnie otaczają.
Nienawidzę tego.
Chce być Sobą ale jednak nie mogę.
Wszystko determinuje tłum.
Zapominając o indywidualności każdego z nas.
I jak tu żyć?
Jak żyć pełną piersią.
Skoro inni narzucają Ci jak masz żyć?
Po co Ci takie życie?
Zniszcz ich!
Przerwij bariery.
Nie pozwól się zdominować.
Jeżeli na to pozwolisz, jesteś stracony.
Co ja z tego mam?
Nauczyłam się kilku rzeczy:
Jestem aktorką.
Doskonale potrafię przybrać zachowanie innych.
Maskuje się  mimo że to boli.
Ukrywam swoją naturę, chcąc tak bardzo ją uwolnić.
Nie potrzebuje łaski.
Jestem enigmatyczna.
Dla każdego jestem chodzącym paradoksem.
Niby przyjazna.
A jednak wściekła.
Jestem radosna.
Ale i zła jednocześnie.
Wspaniale jest manipulować innymi.
Jesteś silny ?
Doskonale.
To daje Ci możliwość kreowania swojej rzeczywistości.
Masz siłe wpływania na innych.
Korzystasz  z tego a jednak nie daje to radości.
Dlaczego?
Nie jestem taka.
Nie jestem  tyranem.
Nie jestem w głębi duszy zła.
Ale czemu tak się zachowuje ?
Nie dają mi wyboru…
Muszę uwolnić Swoją prawdziwą naturę.
Jaka ona jest ?
Nikt nie chce jej znać w całości.
Dlaczego?
Wtedy każdy uzna mnie za potwora.
Z jednej strony to złe.
Z drugiej chce by tak mnie widziano.
Każdy boi  się tej prawdziwej mnie.
Czy to nie piękne?
Czują respekt nie znając Cie.
To tak motywujące.
Chcesz się zmienić?
Na co ?
W jakim kierunku ?
By im się przypodobać?
To błąd.
Musisz być sobą nie nimi.
By poczuli się lepsi?
Nie rób tego.
Przegrywasz od razu.
By być jak Oni?
Możesz być lepszy.
Bądź sobą.
Odkryj siebie.
Bądź sobą.
Nie kryj się z tym.
Choćbyś był potworem.
Bądź sobą.
Nie kryj tego.
Czuj się dobrze z tym.
Dzięki temu jesteś lepszy.
Nie jesteś jak Oni.
Widzisz co się dzieje ale milczysz.
Widzisz że dzieje się źle ale nie ingerujesz.
Obserwujesz i wiesz co robić.
Ale nie robisz tego.
Czemu?
Bo wiem jak to się skończy.
Proś a będzie Ci dane.
Tego się trzymaj.
Nie błagaj , nie proś.
Ich to nie obchodzi.
Po prostu żyj.
Bądź sobą.
Nie daj sobą pomiatać.
A osiągniesz to , czego oni nigdy nie dosięgną.



Wolność



Nadszedł ten czas.
Wreszcie przyszedł ten moment.
Jestem wolna.
Zrzuciłam z rąk kajdany.
Łańcuchy pękły.
Bariery upadły.
Wreszcie mogę odetchnąć pełną piersią.
Wyszłam ze swej pieczary.
Moja skorupa przestała istnieć.
Wszystko co dzieje się w mym umyśle.
Powodowane jest tym co mnie otacza.
Ludzie
To pod istoty.
Ile bym dała by nie być człowiekiem.
Jaka jestem rzeczywiście?
Stań przede mną.
Złap mnie za dłoń.
Popatrz głęboko w oczy.
Zapytaj mnie.
Co o Tobie sądzę?
Poparz.
Posłuchaj.
Jesteś mi jak przyjaciel.
Ale w głębi serca nim nie jesteś.
Czemu?
Nikogo nie uważam za przyjaciela.
Każdy jest mi obcy.
Zimny.
Jestem sobą.
Nikt nie jest mi bliski.
Nawet rodzina.
To jedynie pionki w wielkiej grze.
Cała słodycz tego świata.
To choroba.
Jaką trzeba zwalczać.
Nienawidzę jej.
To mnie boli.
Powoduje podskórny ból.
Który trwa wiele dni.
Gdybym miała do wyboru:
Zabić ich lub zhańbić.
Sam odpowiedz co bym wybrała.
Zabić?
Oczywiście
A jednak nie jesteś tak głupi.
Znasz mnie na tyle by wiedzieć co zrobie.
Pytasz jaka jestem ?
Odpowiem Ci.
Zła na cały świat , mimo że ten mi nic nie zrobił.
Marudna, bo jest wiele do zmienienia.
Ironiczna , bo wielu jest zbyt głupich by żyć.
Chłodna, bo nie zasługują na ciepło.
Oddalona, po co mam z nimi rozmawiać?
Agresywna.
Przecież każdy jest jak zwierze, ale bez mózgu.
Wredna , bo nie wolno być miłym.
Przyjazna.
Tylko czasem, by móc potem kogoś wykorzystać.
Zła.
Zło jest piękne.
Głębokie.
Prawdziwe.
Mroczne.
Kto Ci wmówił że dobro jest wartością ostateczną?
Dlaczego to co złe jest piękne?
Dobro jest zbyt słodkie, nawine.
Nie ma w nim nic, co by nauczało.
A zło ?
Niesie za sobą lekcje ważne dla nas.
Jestem wredna.
Ja to nazywam po prostu szczerością.
Wulgarna?
Nie przebieram w słowach.
Złośliwa.
Bo jak do was inaczej dotrzeć?
Impulsywna.
Jestem zmienna, czego chcesz?
Silna.
Czy to nie jest ważne?
Nieugięta.
Po co wam swoboda jak i tak z niej nie korzystacie?
Obserwatorka.
Widze was i to mnie irytuje.
Czego jeszcze chcesz?
Widzisz mnie.
Ale jednak po co?
Zginiesz tak czy inaczej.
Uciekaj.
Zbyt wiele o Mnie wiesz.



Równość i Zaufanie


Patrzę na Ciebie
Zastanawiając się nad jednym
Jak taka poczwara może żyć?
Mówisz że masz prawo żyć
A ja mówię :
Nie masz do niczego prawa!
Ufałeś mi  a ja Cię zdradziłam?
Byłam dla ciebie zbyt dobra
To tylko moja wina?
Dlaczego tak sądzisz?
Nie byłeś lepszy
Jesteś zbyt nędzny by oddychać
Zbyt głupi by myśleć
Zbyt ograniczony by pojmować
Jesteś niczym
Jestem zbyt zajebista byś mógł na mnie patrzeć!
Dziś poleje się krew!
Nasza Własna czy Ich
To bez znaczenia
Dzisiaj nadeszła rewolucja!
Czas spalić przeszłość
Niech Żyje Przyszłość!
Nie ufam nikomu
Nikt nie ufa Mi
Dlaczego się pytasz?
Jesteś za głupi by to pojąć
To dzisiejsza siła
Nikt nie jest równy
Nie ufaj nikomu nawet Sobie
Inni Cię zniszczą
Sam możesz zniszczyć ich
Teraz są ruchomym celem
Nie czekaj
Strzelaj!
Skręć Kark
Wyrwij Serce
Wydłub Oczy
Ich kości to Twoje trofea
Ich krew  to Twój eliksir szczęścia
Ich ból to Twój sens życia
Ich agonia to Twoja zabawa
Ich wnętrzności to relikt Twojej siły
Ich ciało to Twoja zdobycz
Dziś oni są zwierzyną
Ty jesteś Łowcą
Nie czekaj
Zabij!
Nie wahaj się nawet chwili
Dzisiaj Ty jesteś Aniołem Śmierci
Zabierasz życie bez celu
Bez celu?
Oni są przeszkodą
Ich śmierć będzie początkiem
Początkiem ich końca
Czas na Rewolucje!
Po trupach no celu
Jesteśmy zbyt zajebiści!
Nie macie prawa żyć
Jesteście jedynie pasożytami
Należy was zgładzić
Jesteście chorobą tego świata
Należy was zgładzić!
Po trupach do celu
Będzie ich wielu
Którzy raz na zawsze
Zostaną zniszczeni
Bez honoru
Bez celu
Bez sensu
Niech żyje rewolucja!
Nie pojmujesz tego?
Musisz zginąć
Moje słowa ranią?
Czujesz się dotknięty?
Popatrz na mnie
Na Nas
Jestem ucieleśnieniem Zła
Zło jest ideą
Tu nie ma litości
Nie ma błagań
Każdy kto jest słaby
Zostaje wyeliminowany
Tylko silni przetrwają
Tylko My mamy siłę
Wy jesteście zbyt słabi
Jesteście problemem
A przyczynę należy zlikwidować
Dzisiaj czas na Was!
Niech żyje śmierć!
Wasze kości będą filarami!
Wasza krew użyźni naszą ziemie!
Wasze nieszczęście będzie ideą!
Czas na zmiany
Niech żyje rewolucja!


Bez Strachu


Nikt z Nas nie jest robotem
Każdy chce stworzyć ideał
Jedni chcą doskonałych zabójców
Inni pozbawionych uczuć bestii
A My?
Człowieka bez strachu w sercu
Wyjdź przed szereg
Twoja Kolej
Raz dwa trzy i cztery!
Dzisiaj Ty zostałeś wybrany
Dlaczego?
W Twoim sercu nie ma strachu
Nie ma uczuć
Nie ma litości
Nie ma honoru
Każda śmierć jest tylko liczą
Liczba zabitych jest nieistotna
To Twój sens życia
Żyjesz by zabijać
Sam nie dajesz się zabić
Wiesz jak przetrwać
Nie boisz się Śmierci
Plujesz jej prosto w twarz i śmiejesz się
Tylko na Tyle Cię stać?
Przepełnia Cię duma
Nadal żyjesz
To sukces!
Twoje serce nadal bije
Mimo że jest z czystego lodu
Umysł zamknięty w samym środku czaszki
Oczy pozbawione wyrazu
Jesteś Doskonały
Idealny
Perfekcyjny
Jako morderca
Nie ograniczają Cie zasady
Stosujesz własne
Dzięki temu żyjesz
Raz dwa trzy i cztery!
Dzisiaj Twój dzień
Pokażesz co to znaczy walczyć
Niech widzą
Ucieleśnienie ich koszmarów
Które jest w Tobie
Wykorzystaj to
Wykorzystaj Ich
Zdobądź Ich zaufanie
Ukryj się pod pozorami normalności
Czekaj na odpowiedni moment
Zaczekaj na zmierzch
Zakradnij się gdy będą w świecie snów
Weź nóż , broń
Pozbaw ich złudzeń
Niech ich dusze nakarmią Twój głód
Niech ich śmierć będzie dla Ciebie nagrodą
Kiedy ?
Teraz!
Nie czekaj
Nie wahaj się
Masz szanse pomóc innym
Mimo że Ciebie uznają za potwora
Raz dwa trzy i cztery!
Bez strachu
Bez złudzeń
Bez marzeń
Bez nadziei
Dzisiaj My dyktujemy Wasz los
Jesteście w nim
Ale jako trupy
Będzie ich wiele
Wy, Oni , My
To bez znaczenia
Dzisiaj Śmierć chce pożywienia
A my jej je damy
Raz dwa trzy i cztery!
Piekielne Ogary łakną krwi
Demony chcą dusz
Zmory umęczonych ciał
Duchy chcą rozpaczy
Szkielety nowych ciał
A wśród nich jestem Ja
Ta która pragnie Ich śmierci
Ty jesteś moim narzędziem
Pomożesz mi czy tego chcesz czy nie
W jednej chwili mogę Cie unicestwić
Nie robię tego
Czemu?
Jesteś zbyt cenny
Jesteś Doskonały
Idealny
Perfekcyjny
Morderca
Nie zadajesz pytań
Działasz
Oni nie mają szans
Krzyczą
Płaczą
Błagają
To nic nie znaczy
Bez strachu
Nie wahaj się
Zabij ich !
To Twój Cel

By to przeczytać będę musiał wyciągnąć spory kawałek czasu z życiorysu, choć po lekturze pierwszych kilku wierszy nie powinienem żałować.

Jest mi tak miło że aż dostaniecie bonus kochani ,  teraz  będziecie musieli czekać aż napisze kolejne bo obecnie widzicie wszystkie ostatnie produkcje, niemniej jednak...  Miejcie i czytajcie ,a mnie niech  duma rozpiera aż mnie rozsadzi ;P

O jak cudownie, bonus! Szkoda tylko, że zanim się do niego doczytam, to miną wieki ; d

Pisząc

czekam na więcej ; ).

zapomniałem dodać, żebyś pamiętała o umiarze.

Przypomniała mi się moja babcia, jak kiedyś za młodu poprosiłem w markecie o batonika kokosowego, a babcia kupiła mi całą skrzynkę ; /

Ale wracając do wierszy, przeczytałem tylko do "Ból , Nienawiść , Radość". Spodobał mi się bardzo, a jednocześnie przeraził. Pomyślałem sobie czytając go, że Twój chłopak może bardzo boleśnie odpokutować ewentualną zdradę

Ja pisze życiowo , narazie połówki brak ( były cztery próby żadna nie wypaliła)

Co do pozytywnych pojawią sie jako  harmonizacja tematów ( te były próbą mego skilla i jak widać, opłaca sie) , na rymy nie czekałabym ale spróbuje chociaż jeden w konwencji  typowego rymowanego utworu napisać