Z tym islamem to przesada, nie pozbawiona jednak podstaw. W końcu jeżeli zapytamy kogoś o tę wiarę to pierwsze skojarzenia to:

- meczety
- terroryści
- Bin Laden
- Al-Kaida
- wojna totalna w Libii

To psuje reputację, tym bardziej że muzułmanie w większości są normalni. Sam poznałem kiedyś Turka (a nawet dwóch) przy okazji pogłębiania obcych języków na wycieczce i jakoś nie pałali do mnie żądzą mordu. Ekstremiści przypominają trochę członków naszych konserwatywnych organizacji w stylu Radio Maryja + Leibstandarte SS Tadeusz Rydzyk i Batalion Moherowe Berety. Łączy ich pewna właściwość: psują reputację całej społeczności. Dość jednak o tym.

Chcesz usłyszeć moje zdanie na temat zbawienia? Nie wiem czy gdzieś o tym nie pisałem, ale czytałem o teorii Trzech Kręgów Zbawienia o ile dobrze pamiętam. I Krąg to postacie rzecz jasna w wierze gorliwe i praktykujące. Zbawić się to żaden problem.

II Krąg to mówiąc prosto postacie wierzące niepraktykujące. Zagłębiając się w sprawę dokładniej, do tej kategorii należą też postacie mniej lub bardziej wątpiące i zagubione. Mogą wierzyć w Boga lub inny wyższy byt, powątpiewają jednak w pewne elementy swej wiary i odsuwają się od niej - w końcu każdy człowiek ma inną koncepcję Nieba. Dla jednych to będą chóry aniołów a dla innych słoneczna plaża i drinki z palemką. Tak żartobliwie mówiąc.

Trzecia kategoria to ludzie którzy odrzucają wszystko co powyżej. Można by ich nazwać ateistami czyli wierzącymi w to, że Boga ani żadnego wyższego bytu nie ma. To sprzeczność moim zdaniem. W końcu ateista to ten co wierzy, że czegoś/kogoś takiego nie ma. Zdarzają się tacy co próbują to udowodnić empirycznie lub w inny racjonalny sposób. Przechodząc do sedna sprawy: ateista odrzuca wiarę w Boga na rzecz wiary, że Boga nie ma. Kiedy on sam z założenia nie powinien w nic nie wierzyć. Ta kategoria może mieć problemy jeśli chodzi o zbawienie, jeżeli jednak godnie w sposób ludzki przeżyje swoje życie to nie ma żadnych przeciwwskazań. Godnie... To jest szerokie pojęcie to prawda, ale jednak humanizm czy etyka determinuje to co oznacza. Widzisz psychopatów mordujących bez litości? Widzisz tych co dręczą zwierzęta? Widzisz hipokrytów? Widzisz obłudników? Nie bądź tacy jak oni. Ja się tego trzymam i to mi wystarczy.

Tylko cztery pytania, ale chyba dobrze ilustrują o co mi chodzi.

Nic nie myślę, gdyż po prostu nie mam pojęcia. Człowiek jednak jako jedyny wykazuje myślenie abstrakcyjne, czyli potrafi podlegać jakiejś idei. To odróżnia go od zwierząt które kierują się logiką (znajdowanie dobrej drogi, pająk dokładnie tkający sieć), ale myślenia abstrakcyjnego nie wykazują. Człowiek jest na wyższym stopniu świadomości, co być może da mu jakieś życie pośmiertne. Ciężko cokolwiek powiedzieć na ten temat - współczesna wiedza jest spora, wie sporo, ale są luki które potrafi zapełnić ciekawymi teoriami. Czy istnieją inne wymiary można by udowodnić za pomocą fizyki, ale chwilowo nie mamy możliwości by to uczynić. Taki sam problem mamy przy próbie przekroczenia prędkości światła, możemy przyspieszyć dodatnio naładowane cząstki za pomocą cyklotronu, ale na koniec przychodzi fizyka relatywistyczna i... Kicha po prostu. Zwiększa się pęd cząstki, czyli pojawia się złudzenie że zwiększa się jej masa. No właśnie, złudzenie, a my nie potrafimy nic z tym zrobić. To wielka bolączka ówczesnej nauki.

Więc ostatecznie jak wygląda życie po śmierci? Dla mnie to złożona sprawa, której nie można streścić w prostych słowach, co pokazałem wyżej. Niebo, Piekło czy Czyściec? Rzecz względna. Ludzie żyjący w skrajnej nędzy, patologicznych rodzinach już mają Piekło. Ci co żyją jak pączki w maśle mają Niebo. Zwykli ludzie mają Czyściec, choć postępujący upadek, wręcz dekadencja społeczeństw zaczyna nas zbliżać do hedonistycznego Piekła jak z "Quo Vadis". Pięknego, kolorowego, ale jednak Piekła.

Moim zdaniem obraz Boga jaki kreuje Kościół Katolicki jest wciąż zbyt ludzki. Oto KTOŚ przez duże 'K', istota wymykająca się czwartemu wymiarowi(pozostałym zapewne też), stojąca ponad światem postanawia stworzyć [tadam!] człowieka. Daje mu wolną wolę i nakazuje mu czcić "osobę" Stwórcy. Jakie to ludzkie... Mógł stworzyć stado bezrozumnych pokrak, ba nawet gigantów wielkich i potężnych ale zaprogramowanych tak, że dniami i nocami biliby pokłony przed najświętszym majestatem. No ale cóż to za satysfakcja być czczonym przez biologiczną maszynę. Wątpię, czy jeśli do naszego stworzenia faktycznie przyczynił się Bóg we własnej osobie to jego celem było wyhodowanie sobie wyznawców pod groźbą piekła i wiecznego potępienia. A taki cel naszego istnienia jest nam bez przerwy wmawiany.
    Abstrahując od pobudek jakimi mógł kierować się ów wielki demiurg życie jest tak naprawdę...wiązaniami węgla i żadna wyższa jaźń absolutnie nie była mu do zaistnienia niezbędna.
    Ucinając mój przydługi już chyba wywód oświadczam wszem i wobec, że Bóg jeśli faktycznie istnieje to nie może być rozkapryszonym i gromowładnym gówniarzem, a my nie jesteśmy jego zabawkami. Więc Ludzie, żyjcie dla siebie i innych, bo ta wyższa Istota ma prawdopodobnie gdzieś jakim imieniem Ją nazywasz i czy codziennie, punktualnie bijesz jej pokłony(i to z kompasem w ręku).

O nie, nie do wytworzenia:) Do ustanowienia, a to różnica. Inna sprawa, że większość "praw" narzucanych przez religie można potraktować jako prawo zwyczajowe. A co do osoby Boga...To niestety człowiek nie może być Bogiem chyba, że pod tą wyniosłą nazwą będziemy rozumieć jedynie "pana". A nie o to chyba chodziło, bo tego, że wszędzie istnieje hierarchia i ktoś jest czyimś panem nie sposób podważyć, więc bez sensu byłoby tym bardziej dyskutowanie o tym. Wracając jeszcze do zasad religii to były one przeważnie po prostu praktyczne dla władzy w tamtym okresie historycznym. Takie dajmy na to koszerne potrawy...Czemu akurat wieprzowina nie była koszerna? Bo świnia to było stworzenie szatańskie? No nie bardzo...po prostu od jedzenia mięsa z tuczników się umierało i tyle;). Więc ktoś mądry uczynił z tego zakaz Boży i obywateli przybywało.

Odśnieżę temat jako że dzisiaj wzięło mnie na solidne przetrzepanie tematów gdzie sie nie wypowiadałam...

Mi bardzo ciężko się określić pomiędzy  Wiarą Chrześcijańską a Ateizmem,dosłownie jestem rozerwana jeśli chodzi o te dwie kwestie.Z jednej strony czuje że jest wyżej tam taki ktoś , kto może sobie  patrzy na nas i zastanawia się jakby nam tu dopiec za to co  robimy źle. Z  mojej iskierki ateisty , sądzę z kolei że Bóg jest tylko wytworem ludzkiej wyobraźni , bo wiadomo że  ludzie muszą w coś wierzyć , muszą mieć podświadomą wiarę w to , że ktoś nad nimi czuwa.Równie dobrze może nie być żadnego Boga, Diabła, Czartów czy Demonów, a to wszystko to tak naprawdę jedynie projekcje ludzkich myśli, które muszą zostać w jakiś sposób uwolnione do otoczenia.Równie dobrze maksyma " Sam jesteś Kowalem Swojego Losu" może mieć bardzo wiele na znaczeniu, ale jednak jak pisałam nieco wcześniej, jesteśmy istotami które potrzebują mieć w świadomości takie coś,  jak wiara w coś ponad naturalnego , istotę doskonałą i przewyższającą nas od momentu narodzin.Człowiek bez wiary , jest jak dziecko we mgle.
Co ma się z kolei do chrześcijaństwa ogólnie , odnosząc się przez to w jakim świecie żyjemy... Istnieje coś takiego jak fanatyzm i absurd religijny, przykłady: Alkaida, Islam (a najbardziej mnie wkurza drażni i razi w oczy choćby  nawracanie ludzi w sposób : zabij ich bo nie wierzą w Jedynego, Odbierz sobie życie a masz  zapewnione życie wieczne) , albo absurdy wschodu : możliwość posiadania 100 żon , 2000 dzieci , albo  ożenek w wieku 12 lat, z dzieckiem którego kręgosłup moralny dopiero zaczyna się kształtować, a świadomość dopiero rodzić.Naprawdę, jestem wyrozumiała i wbrew pozorom tolerancyjna ale jak widzę jak dzieci żenią się z osobami powyżej 30 a czasem 40 roku życia to nic tylko złapać w dłonie Kałacha i wystrzelać jak  kaczki (swoją drogą w Polsce przydałoby się to w rządzie naszym). Do tego  dość sztywne i brutalne prawa narzucane przez wiarę... (Nie poruszę tego bo już conieco napomknęłam wcześniej)
Wiara w naszym kochanym kraju... Krew mnie zalewa widząc ludzi na siłę pokazujących jacy to oni nie są "oh ah wierzący" , chodzący po kilka razy dziennie do kościoła tylko po to by się pokazać, a jak już się pojawią to dosłownie pełnią rolę dekoracji  w kościele.Wiara za pieniądze (Drogie dziecko ,wrzuć coś do koszyczka bo przecież  Proboszcz nie kupi sobie nowego BMW za swoje  pieniądze. Nie dam wam ślubu bo on jest czarny a Ty głupia. Nie ochrzczę waszego dziecka bo ma Downa [to już jest skrajny debilizm i dobitnie pokazuje poziom polskiego duchowieństwa]).Mohery . Rydzykomania i cała reszta... Brak mi słów. Wierzącym powinno się być zawsze a nie tylko od święta i na pokaz...Do tego sprawa władzy kościoła w państwie.Jedno ma się nijak do drugiego i jedno powinno rządzić w swoim zakresie a drugie swoim.U nas niestety jest tak, że kościół można by rzec jest 5  fundamentem rządzącym , czego w mojej ocenie nie powinno w ogóle być.Pieniądze? Dzisiaj księdzem nie zostaje się z powołania jak miało to miejsce wiele, wiele lat temu i nie poświęca uwagi  na nauczanie, czy poświęcenie życia wyższym ideom tylko... wszystko co robią podporządkowane jest jednemu celowi: wzbogacać się. A poza tym dzisiaj nie ma wiary w Boga, Diabła czy cokolwiek innego bo to jest zastąpione wiarą w Pieniądz i gdyby ktoś ogłosił istnienie wiary w Pieniądza to chyba  ta wiara przebiłaby dzisiejsze "wielkie religie".

Troche długawe ale taka jest prawda w mojej ocenie niestety

Ale taką mhroczną, wyznającą Mrocznego Pana?

Dobrze, Blazenku, że napisałeś "Kościoły", bo nie tylko katolicyzm żyje na rzekomym garnuszku państwa. Różnica polega na tym, że katolicyzm chociaż prowadzi akcje charytatywne, a inne zrzeszenia religijne nie zawsze. Dofinansowanie od państwa jest Kościołowi niepotrzebne, bo sam jest w stanie na siebie zarobić, w rzeczywistości wcale nie są to bajońskie sumy zresztą. Dużo więcej idzie na utrzymanie biurokracji, CBA, senatu, powiatów i setek fikcyjnych struktur. Ale w takim już kraju żyjemy, gdzie defraudacja jest na porządku dziennym.

Napisałem w mojej poprzedniej wypowiedzi kilka rzeczy nieścisłych. Miałem wówczas fazę na krytykowanie wielu kwestii, a obecnie staram się obiektywniej patrzeć na sprawę. Tak naprawdę Kościół uznaje duszę zwierząt, po prostu trafiłem na kilku niedouków (uważających się za "jedynych słusznych znawców od katolicyzmu"), którzy to negowali. Majątki kościelne wcale mnie nie gorszą, płyną one przecież nie z działalności mafijnej, a w 90% z działalności gospodarczej i darowizn dla Kościoła (przysłowiowa taca). Szkoda tylko, że więcej pieniędzy nie jest przeznaczana na pomoc ubogim, chorym - akurat Kościół jako jedna z nielicznych instytucji jest tak dobrze rozparcelowana, że mogłaby skuteczniej zwalczać problemy światowe niż ONZ. Post i niedziela to także tylko symbole, nie ma sensu się tak oburzać, jak robiłem to rok temu.

Oczywiście mówię tutaj tylko o tej materialnej części związanej z religijnością, bo duchowa pozostaje niezmienna. Mimo trudnych czasów dla wierzących (wiele osób inaczej myślących nie jest tak tolerancyjna jak Blazenek i otwarcie atakuje i obraża katolików) czuję się z tym dobrze.